آیا عملیات دریایی بدون پوشش هوایی موفق می شود؟
به احتمالی غریب به یقین خیر!یک عملیات دریایی بدون پوشش هوایی نمی تواند موفقیت آمیز باشد.یک عملیات دریایی موفق در گرو در دیدِ راداری آمدن ناو های تاکتیکی دشمن توسط شناور خودی و بعد نابودی آنها به روش های مختلف است.اما به چه روش هایی؟با توپ کشتی؟قطعا در زمانه مدرن ما نابود کردن یک ناو دیگربا توپ کار احمقانه ای به نظر می رسد.توپ کشتی برای درگیری های نزدیک آن هم با ناو های کوچکتر و ناوچه و ها قایق هاست.پس باید چگونه ناو دشمن را ازبین برد؟برای این کار دو راه وجود دارد.یک راه از طریق شلیک موشک و یک راه از طریق بمب باران هوایی .
اماکدام راه برتری دارد؟
برای این مقایسه باید اول هر دو راه را بررسی کرد به خصوص با توجه به سوابق عملیاتی آنها در گذشته.
شلیک موشک توسط چند پرتاب گرقابل انجام است.یکی از طریق لانچر در ساحل و دیگری از طریق موشک موجود در کشتی .کشتی خودی کشتی دشمن را در رادار خود می یابد و گرای دقیق آن را به مسئولین شلیک می دهد تا موشک (هایی)به سمت ناو دشمن شلیک شود.اما این روش اشکالات بسیار زیادی دارد.
برای انهدام یک کشتی در حال حاضر دو نوع موشک در اختیار داریم.موشک های بالستیک و موشک های کروز.همان طور که در مطالبی درباره این دونوع موشک در همین وبلاگ به آنها اشاره کرده ام این دونوع موشک هرکدام مزایا و معایبی دارند که برای اطلاع دقیق تر پیشنهاد می کنم لینک مرتبط را مطالعه کنید.
موشک بالستیک می تواند آسیب قابل توجهی به یک ناو بزند اما مشکل آن چیست؟این موشک ها به راحتی در برد راداری دشمن شناسایی و درصورت فعال بودن سیستم دفاع موشکی با توجه به قدرت آن موشک بالستیک توسط نیروهای دشمن قابل انهدام است.
پس چه کنیم که موشک شلیک شده در برد راداری دشمن شناسایی نشود.چاره استفاده از موشک های کروز است .این موشک ها به علت سطح مقطع کم به سختی توسط رادار های قوی قابل شناسایی اند اما مشکل آنها هم در همین مزیت بزرگ پنهان شده.کوچکی آنها باعث برد کم و تخریب کمتر آنها نسبت به موشک های بالستیک می شود.
به این ها خطای برخورد موشک و خطای گرادهی در اثر جنگ الکترونیک دشمن را اضافه کنید.مضاف براین ها حتی اگر موشک به کشتی مورد نظر برخورد کند میزان خسارت وارده قابل پیش بینی نیست.شاید آن قدر زیاد باشد که کشتی را غرق کند شاید هم آن قدر کم باشد که خللی در کارکشتی پیش نیاورد.
اما برویم سراغ آن روشی که من با آن موافقم.حمله ی هوایی و بمب باران اهدافدشمن با بمب ها و موشک های جنگنده های خودی.در این روش در صورت مجرب بودن خلبان و پوشش مناسب توسط رهگیر ها این جنگنده ها می توانند بمب ها ی خود را( مثلا در حمله به ناو هواپیمابر به باند آن ) به جای مورد نظر بزنند و کارایی ناو مقابل را از بین ببرند.
اما همکاری نیروی هوایی و دریایی تنها به این مورد محدود نمی شوند.این همکاری در زمینه تهاجمی هم نمود دارد.آن جا که ناو های هواپیمابر به میدان جنگ وارد می شوند.این ناو ها هم حنبه تهاجمی هم تدافعی دارند.چرا که در صورت درخواست نیرو ها برای حمله به بنادر یا حتی دیگرشهر های دشمن علاوه بر موشک های کروز جنگنده های حمل شده توسط ناو هواپیما بر می توانند نقش به سزایی در عملیات داشته باشند.همچنین اگر جنگنده های دشمن بخواهند به ناوگان خودی حمله کنند این ناو های هواپیمابر و رهگیر های بر عرشه آنها می توانند حمله جنگنده های دشمن را دفع کنند.
نتیجه نهایی: در عرصه نبرد های مدرن امروز قدرت نیروی زمینی و دریایی در گرو قدرت نیروی هوایی است.
موشک ,های ,ناو ,دشمن ,ها ,هوایی ,موشک های ,دشمن را ,از طریق ,عملیات دریایی ,ناو های
درباره این سایت